Rik Oppedijk is kenniscoach bij Mobypeople, daarnaast werkt hij momenteel aan een opdracht voor de gemeente Twenterand. Hier vertelt hij over zijn werkdag, zijn rol als kenniscoach en de opdrachten waar hij aan werkt.
HOE BEN JE DEZE WERKDAG BEGONNEN?
“Vandaag was het mijn beurt om onze dochter naar de opvang te brengen. Daarna reed ik door naar ons kantoor in den Bosch. Daar probeer ik één keer in de week te zijn en pak dan verschillende interne werkzaamheden op.
De rest van de week werk ik voornamelijk voor een opdrachtgever en dat doe ik vooral vanuit huis. Ik heb net mijn opdracht afgerond bij de gemeente Wageningen. Daar ben ik de afgelopen vijf maanden maar twee of drie keer geweest.”
WAT HOUD JE OP DIT MOMENT BEZIG?
“Mijn opdracht bij de gemeente Twenterand staat op het punt van beginnen. Daar mag ik een mobiliteitsvisie opstellen. Het algehele doel is de autoafhankelijkheid in dit minder stedelijke gebied terug te dringen.
Dat is een uitdaging. In een plattelandsgebied zoals dit zijn mensen een stuk afhankelijker van hun auto dan in de stad. Het is veel lastiger om die terug te dringen, maar: kleine stukjes winst zijn ook winst. Korte afstanden tot twintig of dertig kilometer zijn goed op de fiets te doen. Daarom wordt er nu al een fietssnelweg aangelegd in die omgeving in Twente. Daarmee hopen we natuurlijk dat meer mensen voor de fiets kiezen.
Bij de gemeente Wageningen was ik verkeerskundige projectleider van een groot infrastructureel project. Een route dwars door Wageningen die belangrijk is voor de ontsluiting van het terrein van de universiteit. De doorstroming was daar gewoon slecht en de provincie heeft dat opgepakt. Ik was het aanspreekpunt vanuit de gemeente.
Ik was betrokken bij de overlegfase, de ideeën. Hoe gaan we het doen? Nu die fase is afgerond gaat het richting de ontwerptekeningen en vervolgens naar het bestek. Daar neemt iemand anders het over. Juist in die ideeënfase voel ik me thuis.”
WAAR KIJK JE NAAR UIT OP JE WERKDAG?
“Dat is ook weer het ideeën opdoen en ontwikkelen. Ik vind het erg leuk om met collega’s te sparren. We hebben intern altijd hele inspirerende overleggen bij Mobypeople. Daar komen altijd ontzettend veel ideeën voorbij. Maar door de waan van de dag doen we er weinig mee, dus we hebben een overvolle plank met plannen. Nu ik tussen twee opdrachten in zit heb ik even de tijd om een aantal van die ideeën uit te werken en in een advies te gieten.
Mijn kennis en kunde deel ik graag, dus meewerken aan de blogs en podcasts voor Mobypeople vind ik heel leuk. We gaan zo een podcast opnemen over elektrische auto’s versus benzine. Daar kijk ik naar uit. Ik heb zelf een aantal oude auto’s die nooit of te nimmer elektrisch zullen worden. “
WANNEER HEB JE VOOR HET LAATST IETS NIEUWS GEDAAN?
“Nog niet zo lang geleden: de aanleg van een snelfietsroute in Wageningen. Dat had ik nog nooit gedaan. Dus dan ga ik kijken wat er allemaal bij komt kijken, met welke andere vakdisciplines ik moet overleggen hoe we dat vormgeven.
De snelfietsroute is later omgedoopt naar Doorfietsroute, dat dekt meer de lading. Wageningen heeft geen eigen treinstation en alle reizigers die naar de universiteit komen, gebruiken station Ede Wageningen UR. We wilden de fietsers een goede route aanbieden zonder dat ze bij elke kruising voor een verkeerslicht moeten wachten. Een route die van begin tot eind volledig is ingericht als fietsstraat. Een rode loper voor fietsers eigenlijk.”
WAARUIT BLIJKT JOUW FRISSE BLIK?
“Mijn aanleg tot omdenken. Ik bekijk altijd de uitdaging net weer van een andere kant. Dat probeer ik ook bij opdrachtgevers te doen. Daarnaast schroom ik niet om direct te vertellen hoe ik het zie. Ik praat niet met mensen mee, daar ben ik niet van.
Tijdens mijn sollicitatiegesprek bij de gemeente Twenterand ging het bijvoorbeeld over parkeren. Ik kreeg de vraag of ik ervaring had met het invoeren van een parkeerfonds. Dat had ik, maar dat vind ik een heel slecht middel. Dus dan zeg ik meteen eerlijk: ‘dat kan ik wel, maar dat wil ik niet.’ Doordat ik dat goed kan beargumenteren laat ik al in het sollicitatiegesprek mijn frisse blik zien.”
HOE HOUD JE ALS KENNISCOACH CONTACT MET JE COLLEGA’S?
“Begin dit jaar heb ik veel tijd gestoken in coachwandelingen. Ik heb met mijn coachees een wandelafspraak gemaakt in een mooi natuurgebied. Zo heb ik met iedereen anderhalf tot twee uur gewandeld. Wandelen is niet alleen gezond, het maakt ook dat je brein anders gaat werken en veel meer open gaat staan. Ik heb fantastische gesprekken gehad tijdens de wandelingen.
Corona heeft er voor gezorgd dat ik meer contact heb met mijn collega’s en coachees. Voorheen was ik zelf veel meer onderweg en op locatie. Contact werd beperkt tot twee, drie keer langsgaan op hun werklocatie. Toen Corona begon, ben ik al in de tweede week dat we thuis zaten begonnen met een wekelijkse teamoverleg met al mijn coachees. Voor een gesprek van een half uur ga ik nu niet meer anderhalf uur in de auto zitten.”
KUNNEN WE ERGENS IETS VAN JOUW WERK ERVAREN?
“Bij de gemeente Meppel heb ik het hele centrum getransformeerd van 50 kilometer per uur naar 30 kilometer per uur. En als ik daar nu kom dan loop ik er nog steeds vol trots rond. Omdat ik er echt voor heb moeten vechten om die inrichting zo te krijgen zoals ik wilde en om te merken dat het werkt.”
WAT IS JOUW AMBITIE, WAAR DROOM JE NOG VAN?
“Mijn ambitie is om samen met de interne crew van Mobypeople te groeien. In Nederland zijn verkeerskundigen nog altijd heel hard nodig. En daar wil ik vorm aan geven. Dus eigenlijk gewoon doorzetten wat we nu doen en kijken op welke vlakken we nog kunnen ontwikkelen.
En ik droom er van de lelijke eend die ik laatst heb gekocht weer mooi te maken, dat doe ik samen met een vriend. Ik had al een Citroën CX en dit voorjaar heb ik daar een 2CV, een eend bij gekocht. De auto is motorisch helemaal goed maar hij ziet er niet uit. Het is letterlijk een lelijke eend.”
HOE EINDIG JIJ JOUW WERKDAG?
“Ik stap in de auto en rij naar huis, dan ben ik nog anderhalf uur onderweg. Onderweg rijd ik langs het kinderdagverblijf om mijn dochter op te halen. Het is vandaag vrijdag dus thuis trek ik een fris biertje open om het weekend in te luiden.”