Onze mensen komen niet zomaar bij een opdrachtgever te zitten. Hun toegevoegde waarde is hun expertise, stevige achterban en frisse blik. Dat klinkt fantastisch, maar wat betekent dat in de praktijk? In deze blog vertelt verkeerskundig adviseur Jan Berndsen hoe hij zijn frisse blik laat zien.
“Wat valt jou hier op als buitenstaander?” Die vraag stelde mijn manager bij de gemeente Heusden me toen ik daar een tijdje zat. Als buitenstaander zijn er altijd dingen die me opvallen. Dat kan in de manier van klachten afhandelen zitten, in de processen of de manier van werken. Dat laatste was in Heusden het geval.
De gemeente Heusden is de laatste jaren bezig zich anders te profileren. Onder andere om af te rekenen met het stoffige imago, waar bijna elke gemeente last van lijkt te hebben. Zo zijn ambtenaren in Heusden niet langer ambtenaren, maar mogelijkmakers. Zo denken ze meer in “ja, mits” in plaats van “nee, tenzij”. Alle vaste medewerkers waren op de hoogte van dit nieuwe concept, maar ik als nieuwkomer kwam ik het op verschillende plekken in de organisatie tegen, zonder de achterliggende gedachte te kennen. Het leek me een goed idee om die manier van werken uit te leggen aan iedereen die nieuw binnenkomt, of dat nu een vaste kracht is of niet. Zo wordt het meer eigen, en weet iedereen welke gedachte erachter zit.
Handen schudden en hazen lopen
Het feit dat die manager me uitdrukkelijk om mijn mening vroeg geeft aan dat hij de kracht van tijdelijke inhuur inziet. Juist nu er weer grotere budgetten zijn en daarmee meer ruimte om mensen vast in dienst te nemen.
Omdat ik van buiten een organisatie kom, kijk ik toch anders tegen de dingen aan. Ik kan ervaringen en anekdotes van vorige werkplekken delen. Maar zie ook snel verbeter- en pluspunten. Daarbij komt dat ik met Mobypeople een stevige achterban heb waar veel kennis en expertise zit.
Dat je van buiten komt, vraagt aanpassingsvermogen. Wanneer je bij een nieuwe opdrachtgever komt, is het zaak zo snel mogelijk volwaardig onderdeel van een team te worden. Dat doe ik door in de eerste dagen veel handen te schudden. Kennismaken, kijken hoe de hazen lopen, zien wie waar zit en welke beslissingen kan nemen. Flexplekken zijn daarbij heel handig, je kunt gemakkelijk op een andere afdeling gaan zitten. Die momenten grijp ik aan om meteen wat mensen te leren kennen.
Verschillen en verbondenheid
Doordat ik al enkele jaren meedraai in de verkeerskundige detacheringswereld en dus veel plekken heb gezien, merk ik verschillen op. Bijvoorbeeld tussen gebieden en bewoners. Zo zijn mensen in Zeeland vrij conservatief en gaan ze niet zo snel tegen de gemeente in, terwijl mensen uit de Randstad veel sneller hun mond open trekken. En bewoners van stedelijke gebieden verdragen hinder bijvoorbeeld weer beter. Ze vinden het prima als ze hun auto niet voor hun deur kunnen parkeren, terwijl iemand uit een dorp sneller zal bellen als de parkeerplaats voor zijn deur bezet is, ook al is dat op de openbare weg.
Maar ook in het werken bij een grote of kleine gemeente. Heusden is een relatief kleine gemeente, we doen met drie man alles op het gebied van verkeer. Niet geheel toevallig maakt ook mijn Mobypeople-collega Tom inmiddels deel uit van dit team. Bij een kleine gemeente ben je al snel ‘die ene van verkeer’ dus iedereen binnen de gemeente weet je met de meest uiteenlopende vragen te vinden. Bij een grotere gemeente kun je je meer op je specialisme of een project focussen.
In dit werk heb ik de afwisseling van tijdelijke inhuurklussen en de zekerheid van een vaste achterban. Een combinatie die voor mij heel goed werkt. Ik voel verbondenheid met de club van Mobypeople. Door de uitwisseling van kennis binnen die club blijf ik up-to-date, maar heb ik ook een grote vraagbaak tot mijn beschikking. In de groepsapp komen dagelijks vragen voorbij en helpen we elkaar verder, en zorgen we voor het behoud van die frisse blik.