Op dit moment is er veel vraag naar goede verkeerskundigen. Als je van school komt, is dat fijn, de banen liggen immers voor het oprapen. Maar waar kies je voor? Veel starters gaan voor een commercieel bedrijf of een overheidsorganisatie. Zo kwamen Sander en Raymond in de bouwwereld terecht. In dit artikel vertellen ze over waarom ze deze keuze maakten.
Hoe het allemaal begon…
Beide mannen zijn afgestudeerd tijdens de economische crisis. Toen was de vraag naar goede verkeerskundigen minimaal. Bij toeval kwamen ze bij een aannemer terecht.
Sander: Voordat ik bij Mobypeople kwam werkte ik bij een wegenbouwer, waar ze ook een ingenieursbureau hadden. Hier werkte ik als verkeerskundig ontwerper, maar nog wel heel dicht op de projecten. Hier heb ik twee jaar gezeten voordat ik naar Mobypeople kwam. Die mannenwereld beviel me eigenlijk heel goed, maar ik merkte dat ik meer verkeerskundig bezig wilde zijn dan puur alleen met wegenbouw.”
Raymond studeerde in 2014 af. “Voordat ik aan mijn studie begon, wist ik überhaupt niet dat er iemand nadacht over verplaatsingen van mensen. Het is iets waar we allemaal iedere dag mee te maken hebben. Als gebruiker zie je dat als iets heel vanzelfsprekends. Dat maakt verkeerskunde juist heel boeiend. Ik zie het echt als een uitdaging die nooit stopt.
“Na mijn studie heb ik een jaar bij Rijkswaterstaat gewerkt. Daarna ging ik als werkvoorbereider bij Reyrink groep aan de slag. Ik moest zorgen dat alles voorbereid was zodat de mensen die de weg op moesten diezelfde avond direct aan de gang konden. Ze hebben vaak een aantal taken op een avond zoals een gat in het asfalt vullen, 200 meter vangrail repareren en een matrixbord vervangen. Waar moeten ze zijn, wat voor afzettingen hebben ze daarbij nodig en hoe kunnen zij veilig werken? Een mooie klus die me is bijgebleven was het weghalen van de ANWB praatpalen. Ik ben uiteindelijk weggegaan, omdat ik me meer wilde verdiepen in de grote variëteit aan uitdagingen binnen verkeerskunde”.
Net een Ikea kast
Behalve dat Sander als starter heel veel heeft geleerd bij de aannemers, heeft hij ook kennis binnengebracht. “Ik heb in korte tijd heel veel geleerd over wat voor soort wegwerkzaamheden er eigenlijk allemaal zijn en kwam in aanraking met alle vormen van aannemerij. Ze hebben ook dingen van mij geleerd, omdat ik als verkeerskundige met een andere blik keek.
Ik heb veel ad hoc gewerkt. Als ik maandag iets tekende, was het een halve week later al uitgevoerd. Dat vind ik nog steeds heel erg leuk. Verder heb ik als verkeerskundig ontwerper veel geleerd over zaken als riolering, materialen en hoe bestekken werken. Op het moment dat een gemeente een opdracht uitschrijft, dan schrijven allerlei aannemers zich daarop in. Het aanbieden van het winnende plan is iets dat veel kennis en ervaring vraagt. Degene die óf met de laagste prijs óf beste aanbieding komt, mag het werk uitvoeren. Door dit vanuit de aannemers kant te hebben gedaan, leer je de opdrachtgever beter begrijpen.”
Raymond: “Ik ben bij zowel werkvoorbereider als projectcoördinator geweest. Dus naast het zorgen dat alle spullen klaar stonden, zorgde ik ook dat alles volgens planning verliep en dat het bestek gevolgd werd. Hier zat voor mij meer uitdaging in. Ik heb daar geleerd hoe je iets bouwt, hoe aanbestedingen en bepaalde contracten werken. Als je bijvoorbeeld bij Ikea een grote kast koopt, dan zit daar het materiaal en een instructieboekje bij. In de aannemerij is er geen Ikea, maar je hebt wel het instructieboekje. Op basis van dat boekje ga je kijken waar je deze spullen kunt kopen, waar ze het goedkoopste zijn en waar de kwaliteit het beste is. Vervolgens ga je die kast bouwen binnen een bepaalde termijn. Daarnaast is een constante vraag die je jezelf moet blijven stellen, klopt het instructieboekje?
Wat me het meest is bijgebleven is de aannemers mentaliteit: tijd = geld. Je probeert zo snel mogelijk de kern van het probleem naar boven halen, bekijkt in hoeverre het een probleem is en hoe je het gaat oplossen.”